We zijn aanbeland in de luwte na Pasen. 40 dagen tot aan Hemelvaart, en dan nog 10 naar Pinksteren.
Maar eerst even ‘ademhalen’ na alle drukte, even bijkomen van Passion, Pasen en Paaschallenge; weer eens een vrij weekend en de meivakantie met het gezin. Hopelijk ook weer eens naar familie in het westen op bezoek, na 6 maanden van beperking.
En in het werk tijd voor de belasting, om achterstallige mail en administratie bij te werken, weer bezoekjes in tuin of wandelen met gemeenteleden in te plannen.
En ook qua kerkelijk leven voorzichtig vooruit te kijken. Nog geen gemeenteweekend, zoals u kunt lezen, maar hopelijk wel een gemeentedag eind augustus of in september: Hopelijk een gelegenheid om weer eens bij te praten, elkaar te ontmoeten in informele setting!
Na een lange periode van wachten, is dan nu ook het administratieve gedeelte van de overdracht van het OC achter de rug. We danken de actieve, betrokken en jarenlange inzet van de bestuursleden van het OC! En we hopen dat ze ons als kerk ook nog ‘op weg helpen’ met hun jarenlange kennis en ervaring van het pand!
Wat betekent dat in de praktijk, wat gaat er nu gebeuren? In ieder geval dat we op zondag de kinderen daar weer kunnen laten spelen, met oppas, kindernevendienst, jongerenkerk. Doordeweekse activiteiten of verhuur zullen in overleg met de nieuwe werkgroep moeten worden afgestemd (en conform covid- regels). De werkgroep vervolgt haar verdere verkenning over mogelijkheden, samenwerking met buurtorganisaties en de wensen/ behoeften vanuit onze kerkgemeente en buurt.
Voldoende mooie dromen en mogelijkheden om te verkennen. Passend bij het feest van de geboorte van de kerk: Pinksteren! We gaan stapje voor stapje op die weg, nog voorzichtig vanwege alle beperkingen, maar wie weet waar de weg zal leiden?
Voorlopig doen we rustig aan. En zoals elke morgen, als ik in de vroegte met mijn twee honden in de buurt wandel, denk ik: Elke dag is weer een nieuw begin; er is genoeg moois, en elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last. Neem daarom elke dag weer opnieuw de tijd om rustig te beginnen. Te kijken naar wat er zich aan leven ontspringt. Zoals in mijn straat de kwetterende mussenfamilies in de heg. Altijd weer bijzonder om in deze bebouwde omgeving te zien wat er zich in het verborgene afspeelt, en tevoorschijn vliegt uit de heg. En hoe de heg geborgenheid en samenhang geeft aan de mussen, jong en oud. Een mooie metafoor voor onze kerkelijk gemeenschap en de werking van Gods Geest en Zijn aanwezigheid in ons leven!
Hartelijke groet,
ds Judith