Meteen naar de inhoud

Van de predikant

Lieve gemeenteleden,
Als ik dit schrijf, ben ik samen met mijn gezin aan de vierde ’thuis-werk-week’ begonnen.
Met zijn vijven allemaal thuis: allemaal aan het werk. Dat kost veel energie en vraagt veel aandacht.
Gelukkig is er, in tegenstelling tot de vorige lockdown periode in het voorjaar, geen Stille week of Pasen voor te bereiden, en kan ik de teugels ook wat meer laten vieren.
In de afgelopen weken werd ook het kerkelijk werk weer afgeschaald: Niet meer zingen in de kerk, digitale vieringen, wederom de protocollen en richtlijnen voor kerkbezoek/ vieringen/ open kerk op de huidige situatie aanpassen, de avondklok en het pastorale bezoek tot een minimum beperken.
De gehele situatie leek me sterk passend bij de winterse en donkere dagen: Een tijd van inkeer, van rust, van vroeg naar bed en korte dagen. Even de luiken dicht, de influx van nieuwsberichten beperken tot eenmaal per dag: rust-ritme-regelmaat!
En dat is niet eens zo verkeerd. Want als ik terugkijk op 2020 dan was het een heel enerverend jaar dat veel van ons (zowel persoonlijk als kerkgemeenschap en samenleving) van ons gevraagd heeft. Aan energie, aan flexibiliteit, aanpassingsvermogen, geduld en begrip. We hebben geleerd om niet te ver in de toekomst te kijken, maar elke dag te nemen zoals hij is.
En als ik dan naar mezelf kijk en merk dat ik deze dagen en weken ook ‘nodig’ heb om weer tot rust te komen, op te laden, voor achterstallig onderhoud en klussen en er ook thuis te zijn voor mijn gezin. Dan helpt voor mij ook de viering van het Heilig Avondmaal van zondag 24 januari. Dat je je als mens genodigd weet aan die lege tafel. Dat je met al je sores op een stoel mag ploffen, aan mag schuiven, het allemaal even niet hoeft te weten, iets ervan hoeft te vinden. Maar gewoon met lege handen mag komen en ontvangen!
En zo gaan we ook het nieuwe jaar in. De veertigdagentijd en voorbereiding naar Pasen. Het doet mij, en u waarschijnlijk ook, beseffen dat we dan al een jaar in beperking leven, en dat sommigen van u al een jaar niet meer in de kerk zijn geweest of andere kerkleden ontmoet hebben. En toch gaan we door, stapje voor stapje, dag voor dag. Voor nu even een periode van winterse verstilling- die ook gelegenheid geeft om terug te kijken, niet alleen naar datgene wat er niet was, maar wat gelukkig wel kon:
Met in december een aantal mooie vieringen en initiatieven: de Adventsdiensten, waaronder een bijzondere samengestelde Drielandendienst, een digitale musical-compilatie, twee kerstvieringen, een oudejaarsvesper en bovendien waren vele gemeenteleden op kerstavond bereid om bij een groot aantal andere gemeenteleden thuis (buiten op afstand voor de deur) kerstliederen te zingen- om zo voor hen toch dat kerstgevoel en saamhorigheid te kunnen ervaren. Ik ontving mooie en ontroerende verhalen van de vele zanggroepjes die op pad gingen: stuk voor stuk bijzonder- zowel voor de verraste gemeenteleden als voor de zangers!
Al die herinneringen brengen u hopelijk een glimlach op het gezicht.
Ik vertrouw erop dat we elkaar in 2021 weer gaan ontmoeten,
tot die tijd: Houd vol, houd moed en heb lief!
lieve groet aan u allen,
ds Judith